Archimandriet Felix Rijcken

Feesthomilie ter gelegenheid van de 90° verjaardag van archimandriet Jozef Ghijs

en dankwoord van archimandriet Jozef Ghijs

Goede confrater en vriend Jozef,
Dierbare aanwezigen en vrienden van archimandriet Jozef Ghijs,

VOORWOORD

De Goddelijke Liturgie brengt ons samen rond de Hogepriester, de verrezen Heer Jezus om God,ons aller Vader te loven, te danken en te aanbidden. Elke liturgie, waarin Eucharistie wordt gevierd, is een hemels gebeuren. Gods woord wordt er gesproken en beluisterd als een woord van liefde. God zelf komt er sacramenteel aanwezig , midden onder ons, en in elkeen van ons op een unieke, persoonlijke wijze. In de Goddelijke Liturgie wordt het heilig Mysterie van ons geloof gevierd.

FEESTTOESPRAAK

Iedere maand komen we hier samen om de Goddelijke Liturgie te vieren volgens de Byzantijnse ritus. Wij voelen ons bijzonder aangesproken door deze liturgie. Het verruimt ook onze blik op de Kerk van Jezus Christus en verbindt ons in geest en hart met onze broeders in de Orthodoxie en bijzonder in de Oosterse katholieke kerk.

De heerlijke gezangen, de kerkelijke gebeden, de rituele bewegingen van eerbied, vroomheid en aanbidding, de lichtende kaarsen en de geurende wierook, de gewaden in vele kleuren … de iconen met hun heilige figuren van Oud en Nieuw Testament en de fresco’s met taferelen uit de Heilsgeschiedenis … Het hoort allemaal bij de eerbiedwaardige liturgie van priesters en trouwe gelovigen, verbonden met het hemelse Jeruzalem van Vader, Zoon en Geest!

Eucharistie betekent danken = eufgaristo (Grieks) dank u wel!

In de Goddelijke Liturgie brengen we hulde aan God en danken we Hem om de zovele gaven ons geschonken.

Vandaag mogen we de Heer danken om iemand, die Hij gaarne ziet en zijn priester is, en daarbij nog een waardige archimandriet: E.H. Jozef Ghijs, ons aller vriend, die wij véél sympathie toedragen en van wie wij zijn negentigste verjaardag vandaag vieren! Wij doen dat van ganser harte met de Heer in ons midden… Want, Jozef, Jezus is uw goddelijke vriend, die u geroepen heeft Zijn priester te worden om Zijn liefde uit te dragen en Zijn Evangelie te verkondigen.

In die negentig jaar, is er ontzaglijk veel gebeurd, in de wereld, in de Kerk … ook in uw priesterleven. Maar laat mij toe één aspect uit uw rijke priesterleven vandaag hier in de aandacht te brengen en dat uw priesterleven speciaal getekend heeft: uw liefde voor het heilig Land en zijn christenen.

Het eerste contact van Jozef met Israël, goede vrienden, ontstond dankzij een bedevaart in 1959. Wat Jozef toen vooral opviel was: een zekere spanning tussen moslims en christenen. Dat had hem sterk getroffen. Hij zei : ”Dat vond ik wel spijtig in het land van de Heer. Het land van de vrede en de verzoening.” Ja, want, goede vrienden,  wat hoorden we Jezus zo juist zeggen: ”Bemint uw vijanden, doet goed en leent zonder er op te rekenen iets terug te krijgen. … weest barmhartig zoals uw Vader barmhartig is.”.

In 1971bezocht Jozef opnieuw Israël met zijn broer Michaël, z.g. Zij ontmoetten toen Mgr. Raya , bisschop van Galilea, die het koor Cantate Domino uitnodigde. Zij maakten kennis met juffrouw Adeline Peyskens, werkzaam in het seminarie van Nazareth, in dienst van het apostolaat van de bisschop. Het waren vruchtbare contacten: Mgr. Raya kwam naar Nuwerkerke en Adeline zond regelmatig gestencilde brieven/informatie toe. Op zeggen van twee priesters Lowie en Tanghe, namelijk die brieven van Adeline te verzamelen en te laten drukken, is het tijdschrift “Nieuws uit Galilea” ontstaan. Het eerste nummer verscheen in juni 1972. De bedoeling van het tijdschrift was: belangstelling op te wekken voor het heilig Land, contact te onderhouden met de plaatselijke christenen, uit te nodigen tot gebed en financiële steun. Dit jaar kent het tijdschrift zijn 40stejaargang.

De belangstelling ging vooral uit naar de Grieks-katholieke, Melkitische Kerk, een kleine Oosterse Kerk, verbonden met Rome, met Byzantijnse ritus en een eigen kerkstructuur. Aan het hoofd staat een patriarch, vandaag Gregorios III,verblijvend in Damascus.

Goede vrienden, Jozef heeft in het Vlaamse land het venstergeopend op het heilig Landen aan vele christenen uit Vlaanderen het evangelieland getoond waar Jezus als Heiland heeft geleefd, is gestorven en verrezen.

Bisschoppen en priesters kwamen/komen op bezoek hier ten lande … de Byzantijnse liturgie werd/wordt gevierd in parochies … ontmoetingsavonden gehouden …. Bedevaarten georganiseerd door de “Vrienden van Galilea en het Heilig Land”.

Er ontstond een zekere wisselwerking dankzij o.a. Adeline Peyskens, père Emile Soufani, directeur van het college in Nazareth en anderen…

Jozef is, ook nu nog, de grote ijveraar voor contacten met personen of instituten in het heilig land … Hoe vaak heeft hij de heilige grond niet betreden … méér dan zestig keer … en hij is er “al weldoende rondgegaan”!

Goede vriend Jozef, u draagt toch mooie herinneringen mee van het land van de Heer … van vele christenen aldaar, Palestijnse christenen: bisschoppen zoals mgr Hakim, de ziener, Raya, de enthousiaste, Saloum, de pastor, Mouallem, de wijze, Chacour, de organisator,  Zerey, de spirituele … priester Soufani, de verzoener tussen joden en palestijnen,  abouna Jacob, de moedige pastoor in Bethlehem, de edelmoedige dame, mevrouw Agnes Shehade met ‘Het Huis van genade’, de zusters van het monasterium Emmanuel in Bethlehem  e.a.

Uw  innig mooie  herinneringen aan priester-monnik Jacob Willebrands, uw goede vriend, scheppen nog altijd vreugde in uw hart. Hoeveel intieme, geestelijke gesprekken hebben jullie niet gevoerd op één van de heuvels rond het wonderlijk meer van Galilea: Lavra Netofa: onvergetelijke en dankbare momenten. Gaarne vermeld ik hierbij goede kennissen, die u dierbaar zijn: de dynamische broeder Kees, nu Dorotheüs ingetreden in Chevetogne; de Vlaamse zuster Myriam in Jeruzalem aan de Jaffapoort en in Sainte Anne; zuster Sophie, een groot hart voor de arme en verlaten babys en kinderen in Bethlehem … Maar de herinnering aan Adeline, de zelf-vergetende, toegewijde en diep gelovige vrouw, die haar leven in dienst stelde van de Melkitische Kerk, blijft voor u een toonbeeld van groot geloof en barmhartige liefde.

Goede Jozef, wij zijn u zéér erkentelijk voor uw volgehouden inzet, tot vandaag, voor het land van de Heer en zijn christenen, en u zéér dankbaar voor uw gedrevenheid om hier in Vlaanderen langs tijdschrift, bedevaarten, contacten allerlei christenen op te roepen het heilig land en zijn trouwe christenen niet in de steek te laten.

Wij weten het , goede vrienden, er is in Israël in al die jaren veel gebeurd: oorlogen, opstanden (intifada), de joodse kolonisatie in de bezette gebieden, de fameuze muur, die als een giftige slang door het landschap kruipt, geweldplegingen in Gaza, verovering vanPalestijnsOost-Jeruzalem ... Israël blijft een aardsmoeilijk probleem voor de wereld! In dat complex land vormen de christenen maar een kleine minderheid van 2,08 %.

Goede vrienden, wij mogen hen niet loslaten maar moeten zoveel als mogelijk contacten onderhouden met de christelijke kerken. Ik geloof dat Jozef maar één verlangen heeft als geschenk bij zijn hoge verjaardag: dat wij actieve belangstelling blijven tonen voor de christenen in het heilig Land, door vriendschap en ondersteuning, bijzonder door hen te gedenken in onze gebeden.

Jozef, nog dit: proficiat met uw verjaardag én een warme ‘dank u wel’ voor uw priester-zijn: bescheiden altijd, gedienstig voor de behoeftigen, lief voor de zwakken, vriendelijk en hartelijk in de omgang, een vrome priester … wij danken de Heer, heel oprecht!

Jou heel genegen,

Felix Rijcken
6 oktober 2012

Dankwoord van archimandriet Jozef Ghijs

Lieve mensen,

Op de eerste plaats zijn we hier samen om de Heer te danken in deze Goddelijke Liturgie. Samen met concelebranten, met mensen die elke maand samen komen, en de velen die zijn ingegaan op de uitnodiging, smane met de koorleden onder leiding van de begeesterde dirigente Christine Van Laere.

Speciale dank aan archimandriet Felix Rijcken, en broeder Dorotheis die, na 16 jaar in de monastieke gemeenschap van pater Willebrands te hebben geleefd, nu onlangs zijn monastieke geloften heeft gedaan als monnik van Chevetogne in de byzantijnse ritus.

Paus Johannes Paulus II heeft in zijn Apostolische Brief "Orientale Lumen" geschreven over de Oosterse Kerk:

"Het Licht uit het Oosten heeft de Universele Kerk verlicht vanaf het ogenblik dat over ons de opgaande Zon is verschenen, Onze Heer Jezus Christus, tot wie alle christenen zich wenden als Verlosser van de mensheid en Hoop van de wereld. In de Oosterse christelijke traditie vindt men een bepaalde manier om het geloof in de Heer Jezus te ontvangen, te verstaan en te beleven. in dat opzicht staat zij zeer dicht bij de Westerse christelijke traditie die geboren en gevoed wordt met hetzelfde Geloof. En toch is zij daarvan op bewonderenswaardige wijze onderscheiden in zoverre de Oosterse christen een eigen manier heeft van aanvoelen en begrijpen en dus ook een heel eigen wijze waarop hij zijn verhouding met de Verlosser beleeft."

In een interview met Christine Van Laere en Pieter Stevens in Kerk en Leven, met als titel "Veel meer diversiteit dan gedacht in de Katholieke Kerk" treft ons: de Byzantijnse ritus is een innige belevenis, tevens een genot voor alle zintuigen: de geznagen, gebeden, veelkleurige gewaden, ikonen, geur van wierook en kaarsen.

Op onze pelgrimstochten naar het H. Land hebben we niet alleen stenen bezocht maar ook de levende stenen, living stones zoals Herman Boon zaliger en de bisschoppen herhaaldelijk hebben gezegd. We hebben de christenen ter plaatse bezocht en met hen gebeden. Dit was een bemoediging voor hen en zeker ook voor ons pelgrims van Vlaanderen. Verder ook deugddoende ontmoetingen met pater Jacob op de Berg, zuster Caritas in Isfia, Adeline Peysken in Nazareth. Dankbaar zijn wij hen vandaag ook indachtig.

Naast de dank aan de Heer voor mijn gezegende leeftijd, dank ik ook jullie van harte.